Historia Jastrzębia: Co kiedyś pisano o Jastrzębiu w gazetach

Historia Jastrzębia: Co kiedyś pisano o Jastrzębiu w gazetach

Wraz z otwarciem uzdrowiska w Jastrzębiu zaczęły pojawiać się doniesienia prasowe na temat naszej miejscowości. W większości było to pozytywne opinie, lecz zdarzały się także mniej przychylne. Trudno dziś określić czy pochlebne relacje były podyktowane rzeczywistą oceną, czy też były ukłonem w stronę Zarządu uzdrowiska, który dla żurnalistów przewidział zniżki za pobyt w kurorcie. Z drugiej strony kilka surowych opinii napisanych przez XIX-wiecznych dziennikarzy raczej dotyczyły mizerności uciech jakie czekały na kuracjuszy niż wartości leczniczych jastrzębskiego zdrojowiska. O jego słabych stronach donosił np. krakowski dziennik „Czas” w 1872 r. „ Pomimo tych zalet na które pracowała łącznie natura i ręka ludzka znośny tu jest pobyt chyba dla tych, co ich zdrowie sprowadziło. Dla tego też kończę dziś moją gadaninę, życząc wszem wobec a każdemu z osobna, aby dla przyjemności nigdy tu nie przyjeżdżał…”.

Czytaj także: Więcej ciekawostek na temat historii Jastrzębia i stare zdjęcia

Jednak większość autorów doniesień z jastrzębskich wód miała łaskawe pióro. Już w 1863 r. „Gazeta Warszawska” zamieściła artykuł opisujący zdrojowisko, w którym autor napisał:

„W ogóle wodom tym rokują piękną przyszłość, tem bardziej gdy są skuteczne, ze szląskich wód nam najbliższe a coraz lepiej urządzone i zabudowywane”. W 1881 r. „Kurier Warszawski” zamieścił relację z pobytu entuzjastycznie nastawionego kuracjusza, którego zachwyt nad Jastrzębiem najlepiej oddaje następujący fragment: „Kto raz zakosztował naszego sławetnego Ciechocinka, dla tego Jastrzemb wyda się rajem! Biorąc miarę z tego trybu, jakim u nas idą rzeczy, ani Ciechocinek, ani Busk, ani Solec za lat pięćdziesiąt nie dojdą do tej nawet umiarkowanej praktyczności, jaką zaleca się ku naszemu zawstydzeniu Königsdorff”.

Gwoli ścisłości należy dodać, że przy informacji na temat kosztów pobytu, autor był już mniej życzliwy, co skwitował słowami: ”Rozumie się samo przez się, że kto ma kłopot z nadmiarem pieniędzy, ten i w Jastrzembiu może sobie ulżyć. W każdym razie przestrzedz należy czytelniczki i czytelników, że miejscowość ta przedstawia najniewdzięczniejsze pole dla szyku, którego tam, przy najgorętszych nawet, a tak właściwych nam popędach, zadawać sobie niepodobna”.

Wśród artykułów można znaleźć także takie, które poza opisem wad i zalet uzdrowiska, opisują ludność zamieszkującą te tereny. W 1878 r. korespondent warszawskiego „Tygodnika Illustrowanego” tak przedstawił naszych przodków: „Lud w okolicach Jastrzębia wyłącznie mówi po polsku, używając jednak pewnych zwrotów i wyrażeń odrębnych, z których charakterystyczniejsze, zebrawszy je na miejscu, podajemy tu w porządku alfabetycznym, ku pożytkowi badaczów. Niektóre z tych wyrazów, na przykład: gałuszki, moczka, podstola, poganka, są wyborne i warto by je rzeczywiście rozpowszechnić, zamiast wziętych z obczyzny: kluski, sos, szuflada, gryka. Wieśniacy płci obojej w ogólności nie są zbyt dorodni; uderza w nich zwłaszcza niezwykła u ludu drobność rąk i nóg”.