Jastrzębski Węgiel wyburza legendarną trybunę hali w Szerokiej. Była świadkiem największego sukcesu w historii klubu

Oddana do użytku w 2011 roku hala widowiskowo-sportowa przy alei Jana Pawła II w Jastrzębiu-Zdroju momentalnie na dobre stała się nowym domem siatkarzy Jastrzębskiego Węgla. Nowym, bo wcześniej, co z pewnością doskonale pamiętają starsi kibice i zagorzali sympatycy Pomarańczowych, siatkarze z Jastrzębia swoje mecze rozgrywali w innej jastrzębskiej hali – popularnej „Kurnik Arenie” w Szerokiej.

To właśnie tam Jastrzębski Węgiel występujący wówczas pod nazwą Ivett Jastrzębie Borynia w sezonie 2003/2004 zdołał wywalczyć pierwszy i dotychczas jedyny tytuł mistrza Polski. Świętowania kibiców nie było końca, a milczącym świadkiem tych wydarzeń pozostała legendarna trybuna główna w hali w Szerokiej. Wszystko ma jednak swój czas i tak, wyjątkowa trybuna odchodzi do historii. Obecnie w hali sportowej w dzielnicy Szeroka trwa jej rozbiórka. Miejsce wyjątkowej trybuny zastąpi boisko, z którego skorzystają młodzi siatkarze Akademii Talentów Jastrzębskiego Węgla.

Początki legendarnej trybuny w hali sportowej w Szerokiej sięgają 1982 roku. Wówczas drużyna siatkarska funkcjonująca jeszcze pod nazwą GKS Jastrzębie powróciła do II ligi, a dyrektor kopalni KWK Borynia, pod opieką której znalazła się sekcja siatkówki, Bohdan Borowy miał ambicje stworzenia silnego ośrodka na siatkarskiej mapie Polski.

Halę w Szerokiej, a co za tym idzie jej główną trybunę jak nikt inny zna ikona siatkówki w Jastrzębiu, obecny II trener Pomarańczowych - Leszek Dejewski. Jego dołączenie do drużyny z Jastrzębia zbiegło się akurat w czasie z przeprowadzką siatkarskiej drużyny do szerockiej hali. Dejewski tłumaczy, że kiedy on dołączył do zespołu GKS-u trybuna wyglądała zupełnie inaczej. Wiąże się z tym zabawna anegdota, w której główną rolę odgrywa najlepszy w historii polskiej siatkówki trener Hubert „Kat” Wagner.

- W 1985 roku, będąc już zawodnikiem jastrzębskiego klubu, otrzymałem powołanie do reprezentacji Huberta Jerzego Wagnera i z kadrą narodową miałem przyjemność rozegrać w Szerokiej towarzyski mecz kadry A na kadrę B. Ówczesny dyrektor kopalni Bohdan Borowy z dumą mówił przed trenerem Wagnerem, jaki to piękny obiekt mamy w Jastrzębiu-Zdroju. Wagner w swoim stylu odpowiedział mu, że hala jest „taka sobie”, bo zwyczajnie za niska. Nie trwało długo, jak na obiekt zjechały brygady pracowników z kopalni i szybko dokonano przebudowy hali z jej podwyższeniem – wspomina z uśmiechem Leszek Dejewski.

Chociaż wspomniana modernizacja trybuny zmieniła nieco jej wygląd, zmianie nie uległo jedno. Zasiadający na niej kibice zawsze byli ogromnym wsparciem dla występujących na parkiecie siatkarzy. W trakcie, gdy w Szerokiej swoje mecze rozgrywał Jastrzębski Węgiel klub odniósł kilka znaczących ówcześnie sukcesów. To w tym obiekcie siatkarze z Jastrzębia-Zdroju po raz pierwszy w historii Klubu w sezonie 1988/89 awansowali do pierwszej ligi. Dwa lata później świętowali w niej pierwszy medal mistrzostw Polski (brąz), a zaraz potem zadebiutowali na arenie międzynarodowej, mierząc się z portugalskim Leixões Sport Club. Trybuna w Szerokiej pamięta też jeden wyjątkowo smutny moment – spadek do rozgrywkowej serii B. Najznamienitszym momentem bez cienia wątpliwości jest największy sukces w historii klubu z Jastrzębia, a mianowicie mistrzostwo kraju w sezonie 2003/2004.

Osoby związane z Jastrzębskim Węglem po dziś dzień wspominają niejednokrotnie przeraźliwie głośny doping kibiców niosący się z trybuny głównej.

- Podczas meczów o najwyższą stawkę górne sektory trybun hali wręcz uginały się pod naporem siedzących na niej widzów. W teorii pomieścić trybuny mogły kilkaset osób, ale zdarzały się mecze, w których kłębiło się na nich ponad tysiąc ludzi! Kiedy w tym siatkarskim kotle fani huknęli głośnym dopingiem, czasem nie było słychać nawet własnych myśli. Jak choćby w pamiętnym starciu półfinałowym w sezonie 2003/2004 z Pamapolem AZS Częstochowa, gdzie obie drużyny rozegrały w serii pięć pasjonujących spotkań, a w ostatnim z nich ekipa spod Jasnej Góry prowadziła w tie-breaku 10:5, by ostatecznie ulec naszej drużynie – wspominają z nostalgią i łzą w oku.
Doping, który niemal zmiatał rywali jastrzębian z parkietu z uznaniem przypominają także siatkarze Jastrzębskiego Węgla mający okazje rozgrywać spotkania z Szerokiej.
- Na samą myśl o tych trybunach od razu mam ciarki – mówi wyraźnie poruszony libero Paweł Rusek, dodając, że obecnie w polskiej PlusLidze nie ma już takich obiektów. - Wszystkie nowe obiekty w lidze są wspaniałe, ale taki klimat i taka atmosfera, jaka panowała w Szerokiej jest nie do powtórzenia. Siedzieliśmy w szatni przed meczem i już słyszeliśmy słynne „Leeeooo” z trybun. Doping był niesamowity, szczególnie przy tym naszym pierwszym wejściu na boisko. Coś wspaniałego. Jeśli przeżyło się coś takiego jak w Szerokiej, to dziś - gdzie nie pojadę - żaden doping nie jest w stanie mnie zaskoczyć. Może w Iranie. To zostanie w moim sercu do końca życia – dodaje Rusek.

Kibice zasiadający na legendarnej trybunie rzecz jasna skupiali się na dopingowaniu swoich siatkarzy, lecz mieli również okazje podziwiać największe gwiazdy światowej siatkówki. Z wysokości trybun fani podziwiali występy w barwach Jastrzębskiego Węgla Plamena Konstantinowa, Pawła Abramowa spośród graczy zagranicznych oraz wielu wybitnych reprezentantów Polski z Danielem Plińskim, Łukaszem Kadziewiczem, Grzegorzem Szymańskim, Dawidem Murkiem czy chociażby niezapomnianym Piotrem Gabrychem na czele. Z drużynami rywali do Szerokiej przyjeżdżali między innymi: mistrzowie olimpijscy Slobodan Boskan i Dula Mester z Vojvodiny Nowy Sad, Rosjanin Aleksiej Kazakow z Iskry Odincowo, Brazylijczyk Sergio Dutra oraz reprezentant Włoch Hristo Zlatanov z Copry Piacenza.

Koniec legendarnej trybuny hali w Szerokiej nie oznacza końca samego obiektu należącego obecnie do Akademii Talentów Jastrzębskiego Węgla. To z myślą o jej adeptach zaplanowano likwidację starych, żelbetowych trybun. Dzięki temu zabiegowi młodzież zyska drugie, dodatkowe boisko.
- Z halą w Szerokiej wiążą się najwspanialsze momenty w historii Jastrzębskiego Węgla. Medale, trofea, niesamowite emocje towarzyszące meczom. Tych wspomnień jastrzębskiemu środowisku siatkówki nikt nie odbierze – przyznaje prezes Jastrzębskiego Węgla Adam Gorol, tłumacząc, że teraz jednak obiekt służy Akademii Talentów i jest chęć, aby w tym miejscu stworzyć młodzieży optymalne warunki do rozwoju.

- Jednym z etapów inwestycyjnych jest wyburzenie trybun, co w istotny sposób ograniczy konieczność korzystania z innych obiektów sportowych w mieście. Dzięki temu wygospodarowane zostanie miejsce na drugie boisko do treningów i gry. Zwiększenie bazy zaś poprawi komfort pracy sztabu szkoleniowego oraz organizację zajęć, a w przyszłości – po wykonaniu kolejnych etapów inwestycji - pozwoli całkowicie uniezależnić się od korzystania z innych obiektów na terenie miasta. Docelowo więc wszystko będzie znajdować się w jednym miejscu, przez co jeszcze bardziej zwiększy się bezpieczeństwo naszych adeptów oraz kontrola nad akademikami – wyjaśnia sternik klubu z Jastrzębia.

- Teraz ta hala będzie żyć na nowo. Jeśli tyle młodzieży będzie w niej trenować, to tylko się cieszyć. To wspaniała informacja dla całego naszego środowiska, dla podtrzymania siatkarskich tradycji w Jastrzębiu-Zdroju – puentuje legendarny w Jastrzębiu równie co wyburzana trybuna Leszek Dejewski.