Młoda Oliwia Penkala z Jastrzębia pisze książki

Masz 17 lat i piszesz książki. Przeciętnemu nastolatkowi może wydawać się to niedorzeczne. Ale jednocześnie w związku z pracą semestralną „Express yourself”(z ang. Wyraź siebie) tłumaczysz "Ostatni Znak" na j. angielski. Jak to przebiega?

Tłumaczenie na obcy język jest o wiele trudniejsze niż się spodziewałam. Spędzam po dwie-trzy godziny nad jednym rozdziałem, a i tak jest jeszcze pełno rzeczy do poprawienia. Aktualnie skończyłam tłumaczyć piąty rozdział na język angielski i niedługo będę zabierała się za kolejne.

Jest to ciężka praca? Czy raczej zabawa?

To zależy od dnia, godziny i stopnia zmęczenia. Czasami są dni, kiedy naprawdę mam dość wszystkiego, bo rozdział po prostu mi nie wychodzi. Zostawiam go w spokoju na kilka dni i później, uspokojona już, wracam, próbując od nowa. Zabawa jest zawarta w tym, że możesz sobie stworzyć swój własny świat i bohaterów. Myślę, że jeżeli się to lubi to jest to bardziej zabawa aniżeli ciężka praca. Co prawda zawsze trzeba włożyć w to wysiłek, ale robić to, co się kocha, a coś do czego jest się zmuszonym to wielka różnica.

Oby tak dalej. Więc opowieść tą napisałaś o wiele wcześniej zanim dowiedziałaś się o tym projekcie? Czy w trakcie jej pisania postanowiłaś ją wykorzystać do projektu?

Książkę zaczęłam pisać w wakacje zeszłego roku, a kiedy dowiedziałam się o projekcie pomyślałam, że to perfekcyjny pomysł, żeby przetłumaczyć ją na język angielski. Jednocześnie uczę się języka oraz kończę książkę, ktoś w końcu musiał mnie do tego zmusić.

Wspaniale! Jesteś wytrwała w tym co robisz i cię to nie nudzi. A od jak dawna zajmujesz się pisarstwem?

Koniec 2011 roku był początkiem mojej historii z pisaniem dłuższych opowiadań. Jak byłam młodsza, pisałam tylko krótkie opowiastki sama dla siebie i mojej mamy.

Czyli widzę, masz na koncie wiele innych opowieści. Myślisz, że ta właśnie będzie twoim największym sukcesem, czy zamierzasz napisać kolejne?

Właśnie pracuje nad książką zatytułowaną "Wieczny strach". Myślę, że ta historia fantasy, będzie miała większe poparcie wśród czytelników niż powieść o bransoletce, to nie znaczy jednak, że rezygnuje z moich Upadłych Aniołów! Ale kto nie lubi wampirów i wilkołaków?

Z całą pewnością zyskasz dzięki temu wielkie grono wiernych czytelników.
Dam znać jak uda mi się coś wydać.

Dziękuję ci bardzo za poświęcenie swojego czasu, by przeprowadzić ze mną wywiad. Życzę powodzenia i dalszych inspiracji w tworzeniu kolejnych dzieł.

To była dla mnie czyta przyjemność. Dziękuję bardzo.

Wywiad przeprowadziła Aleksandra Lasia z kl. II B LO - klasy dziennikarskiej pod patronatem Dziennika Zachodniego w ZS 2 w Jastrzębiu-Zdroju