Niewidoma jastrzębianka napisała kolejną książkę

To już trzecia książka Hanny Pasterny, niewidomej jastrzębianki, która jest nie tylko pisarką, ale też m.in. tłumaczką francuskiego, wolontariuszką czy konsultantką ds. osób niepełnosprawnych. Jej kolejna książka nosi tytuł: "Moje podróże w ciemno".

- Czy w pociągu może padać deszcz? Albo czy można zaprzyjaźnić się z kawałkiem rurki pomalowanej na biało? Jak samemu nic nie widząc, objaśniać komuś, co przedstawiają wyświetlane slajdy? Czy będąc niewidomym można ratować kogoś, kto uległ wypadkowi tysiące kilometrów stąd? Czytać brajlem płynniej niż wielu widzących zwykły druk czy też obsługiwać klawiaturę komputera ze sprawnością pianisty? - odpowiedzi na pytania zadane w książce każdy czytelnik jest w stanie bardzo szybko znaleźć: można.

- Od czasu drugiej mojej książki zmieniło się bardzo dużo. Odwiedziłam już Czechy, Austrię, Niemcy, Słowenię, Wielką Brytanię, Francję, Belgię... Można długo wymieniać. W dodatku budowa książki jest taka, że w zasadzie większość rozdziałów można czytać osobno - mówi Hanna Pasterny.

I rzeczywiście, w książce czytelnicy mogą poznać świat, który jest odczuwany przez osobę niewidomą. Nie za pomocą wzroku, a pozostałych zmysłów.

- Jednym z ważniejszych akapitów jest ten opowiadający o podróży do Ameryki. To taka esencja problemów osób niewidomych, które są w książce zawarte. Byłam tam w 2012 roku dzięki stypendium, które otrzymałam. Wyjazd bardzo ciekawy, bo leciałam tam sama, ale przez to też niezwykle stresujący. Począwszy od załatwienia wizy, przez dziwne pytania w "ankiecie", po załatwienie noclegów - opowiada pisarka z Jastrzębia.

Na ostatnim spotkaniu autorskim, które odbyło się w rybnickiej bibliotece, pojawiło się sporo zainteresowanych, którzy zadawali liczne pytania. Nawet ci najmłodsi. - Jak pani to opisuje, skoro jest pani niewidoma? - pytali.

- Chłonę miasta zapachem, atmosferą, spotykanymi ludźmi, dźwiękami. A pisać mogę, bo mam specjalny komputer, który mówi, którą literę wcisnęłam - wyjaśniała Hanna Pasterny. Mieszkańcy pytali też, czy nigdy nie zastanawiała się nad psem przewodnikiem, który pomógłby się jej poruszać.

- Ja dużo podróżuję, a nie wszędzie można psa zabrać ze sobą. To byłoby zbyt kłopotliwe, więc zrezygnowałam z tego pomysłu - wyjaśniła jastrzębianka. To już jej 3. książka. Dwie poprzednie to: "Tandem w szkocką kratkę" i "Jak z białą laską zdobywałam Belgię".